Berberyna i ashwagandha – czy można łączyć?

Berberyna i ashwagandha – czy można je łączyć?

Tak, berberynę i ashwagandhę można łączyć. Stosowanie obydwu preparatów nie tylko jest bezpieczne, ale może też przynieść większe korzyści dla zdrowia niż suplementacja jednego składnika.

Pomimo różnych mechanizmów i głównych kierunków działania, berberyna i ashwagandha wspierają metabolizm cukrów i lipidów oraz mogą uzupełniać swoje właściwości w obrębie łagodzenia stresu. Obydwie substancje wykazują także działanie przeciwzapalne i antyoksydacyjne, dzięki któremu mogą wzmacniać układ odpornościowy oraz chronić organizm przed negatywnym działaniem stresu oksydacyjnego.

Berberyna

Berberyna jest naturalną substancją należącą do grupy alkaloidów izochinolinowych, pozyskiwaną m.in. z korzenia i kłącza berberysu. W czystej formie charakteryzuje się niską przyswajalnością, dlatego w suplementach diety najczęściej można ją spotkać w formie siarczanu berberyny, berberyny HCl lub ekstraktu z berberysu o określonej zawartości tej substancji. Stopień wchłaniania berberyny można także poprawić poprzez łączenie jej z sylimaryną.

Naukowcy badający berberynę potwierdzili jej działanie przeciwnowotworowe oraz aktywność w zaburzeniach neurologicznych i metabolicznych. Najwięcej wysokiej jakości badań klinicznych dotyczy właśnie wsparcia w zaburzeniach metabolicznych, takich jak hipercholesterolemia i cukrzyca – berberyna korzystnie wpływa na poziom cholesterolu we krwi, może obniżać jej ciśnienie tętnicze oraz poziom glukozy.

Liczne doniesienia wskazują także na potencjał berberyny w leczeniu otyłości, niealkoholowej choroby wątroby, zespołu policystycznych jajników, a nawet łagodzeniu objawów depresji czy profilaktyce chorób neurodegeneracyjnych, takich jak choroba Alzheimera. Potwierdzenie jej skuteczności w tych jednostkach chorobowych wciąż jednak wymaga dodatkowych badań klinicznych obejmujących większe grupy pacjentów.

Ashwagandha

W przeciwieństwie do berberyny, będącej pojedynczą substancją aktywną, ashwagandha jest stosowana jako bogaty w różne składniki ekstrakt z korzenia witanii ospałej (żeń-szenia indyjskiego). Roślina ta jest źródłem należących do różnych grup chemicznych związków o działaniu adaptogennym – wspierających zdolność organizmu do przystosowania się do warunków stresowych.

Działanie adaptogenne ashwagandhy obejmuje między innymi łagodzenie objawów lęku i depresji, działanie uspokajające i wspomagające zasypianie, wspierające regenerację komórek nerwowych oraz kardioprotekcyjne i wzmacniające układ odpornościowy. Jednym z mechanizmów aktywności ashwagandhy w walce ze stresem jest też obniżanie poziomu kortyzolu – hormonu stresu, którego podwyższony poziom wpływa na wzrost stężenia cholesterolu i glukozy we krwi.

Wśród innych kierunków działania ashwagandhy znaleźć można wpływ na poziomy hormonów tarczycy, poprawę libido oraz jakości plemników, wspomaganie regeneracji mięśni po wysiłku, działanie przeciwnowotworowe oraz przeciwzapalne.

Berberyna a ashwagandha – porównanie

Jak stosować berberynę i ashwagandhę?

Decydując się na suplementację berberyny z ashwagandhą należy przestrzegać zaleceń co do ich prawidłowego stosowania oraz wybierać preparaty wysokiej jakości o określonej standaryzacji i odpowiedniej zawartości substancji czynnych.

Berberynę i ashwagandhę można stosować jednocześnie. Zaleca się przyjmowanie po 500 mg berberyny 2-3 razy dziennie przed posiłkami oraz 200 mg ashwagandhy dziennie w jednej lub dwóch dawkach. Jeśli odczuwasz senność po zażyciu ashwagandhy możesz ją brać wieczorem lub rozdzielić na dwie mniejsze dawki – 100 mg rano i 100 mg przed snem. Zaleca się, aby taka kuracja trwała 2-3 miesiące, po których należy zrobić 2-4 tygodniową przerwę lub kontynuować suplementację samej ashwagandhy, nie dłużej niż 6 miesięcy.
Osoby przyjmujące jednocześnie leki na nadciśnienie, przeciwcukrzycowe, przeciwzakrzepowe lub uspokajające przed rozpoczęciem przyjmowania berberyny i ashwagandhy powinny skonsultować się z lekarzem.
Przeciwwskazaniami do ich stosowania są też:

• ciąża i karmienie piersią,
• niedociśnienie,
• choroby wątroby i problemy z układem pokarmowym,
• choroby autoimmunologiczne i tarczycy.