Berberyna a leki na nadciśnienie – czy można je łączyć?

Berberyna a leki na nadciśnienie – czy można je łączyć?

Nie należy łączyć berberyny z lekami na nadciśnienie, ponieważ wykazują one podobne działanie i obniżają ciśnienie tętnicze krwi, co może doprowadzić do hipotensji – niedociśnienia. Dla własnego bezpieczeństwa każdą suplementację czy stosowanie innych preparatów należy konsultować z lekarzem.

Jak działają leki na nadciśnienie?

W leczeniu nadciśnienia tętniczego najczęściej stosuje się leki należące do pięciu głównych grup leków:

• antagoniści receptora angiotensyny II (np. telmisartan, walsartan),
• blokery receptorów β – adrenergicznych (np. metoprolol, betaksolol),
• blokery kanałów wapniowych (np. werapamil, dilitiazem),
• diuretyki tiazydowe i tiazydowo-podobne(np. indapamid, hydrochlorotiazyd),
• inhibitory konwertazy angiotensyny (np. enalapril, ramipril, perindopril).

Berberyna na nadciśnienie

W niektórych badaniach klinicznych stosowanie berberyny skutkowało obniżeniem ciśnienia u pacjentów ze zdiagnozowanym nadciśnieniem. W innych – nie odnotowywano takich efektów terapeutycznych lub były one nieistotne statystycznie. Chociaż badania kliniczne i eksperymentalne sugerują przeciwnadciśnieniowe właściwości berberyny i jej pochodnych, mechanizm leżący u podstaw modulującego wpływu berberyny na nadciśnienie tętnicze jest nadal przedmiotem intensywnych badań. Potrzeba większej ilości prac naukowców, by móc dowiedzieć się więcej o berberynie i jej wpływie na nadciśnienie. Poniżej omówię przykładowe prace naukowe, które pokazują wysiłki naukowców w badaniu potencjału berberyny.

Przegląd 27 badań klinicznych (Lan et al., 2014)

W przeglądzie tym uwzględniono 27 randomizowanych, kontrolowanych badań klinicznych z udziałem 2569 pacjentów. Analizowano wpływ berberyny na nadciśnienie, hiperlipidemię i cukrzycę typu 2. Badania przydzielono do siedmiu podgrup:

• berberyna w porównaniu z placebo;
• berberyna w porównaniu z intensywnym stylem życia w porównaniu z samą intensywną interwencją dotyczącą stylu życia;
• berberyna w połączeniu z doustnym lekiem hipoglikemizującym w porównaniu z samym lekiem hipoglikemizującym;
• berberyna w porównaniu z doustnym lekiem hipoglikemizującym;
• berberyna w połączeniu z doustnymi lekami w porównaniu z samymi lekami obniżającymi stężenie lipidów;
• berberyna w porównaniu z doustnymi lekami obniżającymi stężenie lipidów; berberyna w połączeniu z doustnymi lekami hipotensyjnymi w porównaniu z lekami hipotensyjnymi;
• berberyna w porównaniu z doustnymi lekami hipotensyjnymi leki.

Ta metaanaliza dokładnie sprawdza zależności między berberyną, lekami czy placebo, a także stylem życia. Spośród 27 badań, cztery artykuły dotyczyły wpływu berberyny na nadciśnienie tętnicze. Obejmowały 580 pacjentów z nadciśnieniem tętniczym, a badania trwały od 28 do 56 dni.

Okazało się, że berberyna z interwencją stylu życia miała tendencję do obniżania poziomu ciśnienia krwi bardziej niż sama interwencja stylu życia lub placebo. To samo miało miejsce, gdy porównano berberynę w połączeniu z lekiem na nadciśnienie z samym stosowaniem leku na nadciśnienie. Autorzy dodają, że ze względu na ogólną ograniczoną jakość włączonych badań, terapeutyczne działanie berberyny może być uzasadnione w ograniczonym stopniu.

Mimo tego, że w badaniach sprawdzano efekty m.in. berberyny + leku na nadciśnienie i wykazały one działanie obniżające ciśnienie, należy tutaj dodać, że badanie było przeprowadzane w kontrolowanych warunkach, pacjenci byli dokładnie badani przed i po interwencji, monitorowano ich stan zdrowia. Ponadto była to określona pula badanych ze specyficznym profilem zdrowotnym. Więc wyniki nie oznaczają, że można łączyć te obie substancje.

Przegląd naukowy (Suadoni, Atherton, 2021)

Obejmował 7 badań klinicznych. Autorzy wskazują, że dowody dotyczące wpływu berberyny na ciśnienie krwi są ograniczone, niskiej jakości i ostatecznie niejednoznaczne. Dotychczasowe wnioski z randomizowanych badań nie są wystarczające do ustalenia skuteczności i bezpieczeństwa berberyny w leczeniu nadciśnienia tętniczego. Dodają, że badacze powinni dążyć do poprawy jakości badań, podnosząc standardy ich projektowania i raportowania i dążyć do pomiaru znaczących klinicznych punktów końcowych, takich jak zdarzenia sercowo-naczyniowe, śmiertelność i działania niepożądane.